Friday, March 11, 2011

අතීතයෙන් ගග ගලා බසී.... මහගම සේකර නම් සොදුරු මිනිසාගේ අතීතාවලෝකනය.. Mahagama Sekara.


සිටියෝ විසිත්ත කාමරයෙහි
කළු කබා මහත ටයි
තරබාරු ප්‍රභූවරු
ගරුතර මැති ඇමතිවරු
පිටිකර රැළි වැටුණු
කද බඩ හොදින් ආරපු
සංස්ථා ලොක්කෝ සහ පෙරකදෝරු‍වෝ
පීරා ඈතින් කෙස් ගෙනැත්
තට්ටය යාන්තමින් වසාගත්
රජයේ වර ලැබූ
ව්‍යාපාර හිමිකරුවෝ
ජාතික බැනියම් අදින
ඡන්දයට සල්ලිත් දෙන

සිටියෝ මෝරපු ගෑනු
බැන්ද උස් කොන්ඩා හා
ඝන දෙතොල් උල් නිය ඇති
අඩවන් තඩිස්සි ඇස්
ඉග දෙපසින් එල්ලෙන මස්
විජිනිපතින් ගෙන පවන් සලමින්
බලමින් නෙත් කොනින් ගර්වයෙන්
මැකෙන රූ සිරියට මුක්කු ගසමින්

සිටියෝ ගැටවර ගැටවරියෝ
අවුල් දික් කෙස් වලු ඇති
පුම ඉතිරි ළගු වෙනස නැති
තඩි ඔරලෝසු අතෙහිද
බැද තඩි පටි ඉනෙහිද
ඇද නෙක සාක්කු ඇති හිර කලිසම්
මිනි ගවුම් හා බෙල් බොටම්
යන එන මගක් නොම දැන
අතරමං වූවාක් මෙන්

උන් ප්‍රබුද්ධගෙන් මෙසේ ඉල්ලා සිටී

ආරංචියි artist කෙනෙක් කියල. කියමුකෝ සිංදුවක්..

එවිට ප්‍රබුද්ධ,
ජගන් මෝහිනී - මධුර භාෂිණී
චාරු දේහිනී - කමලවාසිනී...

නමුත් උන්ට එය රිසි නොවෙයි.

“පොප් ගීයක් , පොප් ගීයක්”
සියල්ලෝම හඩ නැගූහ
“ඒව එපා”

මිනි ගවුම, බෙල් බොටම නැති වුනත් මහගම සේකරයන් මේ කියා පාන්නේ අද ගැනම යැයි මට සිතෙන වාර අනන්තයි. කණගාටුවට කරුණ අද එවන් ගැහැනුන් එවන් මිනි ගවුමකින්වත් තම විලි වසා නොගැනීමයි. එදා ලාංකේය දරු දැරියන්, සන්නිවේදනය අද මෙන් දියුණුව නැතත්, ගුවන් විදුලිය තුළින් මිහිරි කවි ගී රසවින්දෝය. ඒ තුළින් ඔවුන්ගේ රසවින්දනය දියුණු විය. නමුත් අද අපට සිදුව ඇත්තේ මෙවන් දියුණු සන්නිවේදනයක් සහිත කාලයක වුවත් බහුතරයක් පුස් රේඩියෝ සහ රූපවාහිනී චැනල ඔස්සේ, සේකරයන් සදහන්කල එවන්ම පුස් පොප් ගී අසා සිටින්නටයි. අපට සිදුව ඇත්තේ එවන්,ගී යැයි කියාගන්නා ඒවා විදින්නට නොව අසා විදවන්නටයි. අද සුළුතරයක් වන සුගායනයන් හිමි ගායනවේදීන් ඇතුළු කලා කරුවන්ට ද හිමිව ඇත්තේ එදා සේකරයන්ගේ මනසෙහි මැවුණු ප්‍රබුද්ධට සිදුවූ දෙයට නොදෙවෙනි දෙයකි. අද ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය වන්නාවූ ජාත්‍යන්තර ස්ථානයන්හී දී පවා එවන් ගායකයන් යැයි කියා ගන්නා වුන් පර බසකින් නන්දොඩවමින් කරන උසුළු විසුළු වලට සිනා සීමටවත් නොහැකිය.

“....මගේ කේන්දරය හැදුවේ ජුවානිස් ආතායග වර්ෂ 1929ක් වූ අප්‍රේල් මස හත්වන ඉරුදින දහවල් හිටි පියවරට ජන්ම ලාභය ලත් කුමරුවා, වගෝත්තමයි. ජලයෙන් විපත්ති පැමිණෙන්නට පුළුවන්. දහඅටේදී විතර හුගක් අපලයි. හැබැයි ඒක පන්න ගත්තොත්, නඩුකාරයෙක් තරමට ප්‍රසිද්ධ වෙයි..”
ඔන්න ඔහොම තමයි “තුංමංහන්දියෙ” කතා නායකයගෙ,රණතුංග ආරච්චිලාගේ සිරිසේනගෙ ජන්ම පත්‍රය ලියවිල තියෙන්නෙ. නමුත් කරුණු හොයල බලනවිට වැටහෙන්නෙ ඒ හැම කරුණක්ම අපේ කතා නායකය වෙච්ච “මහගම සේකර” සුප්‍රසිද්ධ කවියගේ ජීවිතයමයි කියල. තුංමංහන්දිය නව කතාවෙන් සේකරයන් කියාපාන්නට උත්සහ කරල තියෙන්නෙ බොහෝදුරට තමන්ගෙම ජීවිත කතාවට සමාන එකක්. සේකරයන් ඉපදිල තියෙන්නෙත් 1929 අප්‍රේල් හත්වනදාකමයි. ජුවානිස් ආතගෙ අනාවැකියත් ඇත්ත වුණා කියල මම වගේම ඔබත් දන්නව. ඒත් සේකරයන් නඩුකාරයෙක් නොවුන්ත් ඊට නොදෙවෙනි තරමටම මේ රටේ බැබළුනා.

සේකරගෙ උපන් බිම වුනේ, එදා කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයට අයත්ව අද ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයට අයත් වෙන සියනෑ කෝරලයෙ, රද‍ාවාන,මහවත්ත ප්‍රදේශය. සිරිසේනගෙ උපන් බිමත් ඒකමනෙ. රද‍ාව‍ානෙ තුංමංහන්දියෙ ඉදල කිරිදිවැල පාරෙ සැතපුමක් විතර දුර යන විට පාරෙන් වම් පැත්තට වන්නට මහවත්ත හමුවෙනව.මේ පින් බිම සේකරයන්ට පතිරූපදේශයක්ම වනව.ඔහුගෙ කවිසිත සරසන්නට සමත් වුණු ගහකොළ, සතා සීපාවන්, ඇළ දොළ මේ බිමේ සුන්දර දසුන් මවන්ට සමත් වුණා.සේකරයන්ට තමන්ගෙ දෙමවුපියන්ගෙන් ලැබුණූ නම වුණේ “මහගමගේ සමරසේකර”. නමුත් ඒ නම “මහගම සේකර” වෙන්නෙ උප්පැන්න සහතික නිකුත්කිරීමේ නිළධාරීන්ගෙ ප්‍රමාද දොශයක් නිසාවෙන්. රදාවානෙ රජයේ පාසලෙන් සහ කිරිදිවැල රජයෙ මිශ්‍ර පාසලෙන් මූලික අධ්‍යාපනය ලබන සේකර 1945 වසරෙදි රජයේ ලලිත කලායතනයට බැදෙනව. ඉන් පසුව නිට්ටඹුවෙ ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාලයෙන් ගුරු පුහුණුව ලබන එතුමා තමන්ගෙ වෘත්තීය ජීවිතය ආරම්භ කරන්නෙ චිත්‍ර කර්ම ගුරුවරයෙක් හැටියට. ඉන් පසුව සේකරයන් භාෂා පරිවර්තකයෙකු, ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ වැඩසටහන් සම්පාදකවරයෙකු,ලලිත කලායතනයෙහි විදුහල්පති වරයෙකු වගේම අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුවෙ සෙන්දර්ය ඒකකයෙහි ප්‍රධානියෙකු හැටියටත් කටයුතු කර තිබෙනව.

රදාවානෙ මහවත්තෙ, මහගමගේ ජෝන් අප්පුහාමි, එනම් සේකරගෙ ආදරණීය පියාණන් සේකරගෙ නිර්මාණ ගැන සදහන් කරන්නෙ මේ විදිහට.
“..පුතාගෙ තුංමංහන්දිය පොතෙත්, මනෝමන්දිර පොතෙත් කියවෙන්නෙ මායි පුතයි ගැන. ලොකු මාම කියන්නෙ මං. සිරිසේන කියන්නෙ පුතා. මගෙයි එයාගෙයි කියුම් කෙරුම් තමයි ඒ ඔක්කොම..”

මෙයින් අපට කියාපාන්නෙ පිය පුතු සබදතාවය කොතෙක්ද කියල. සේකරගෙ නිර්මාණ ජීවිතයට තමන්ගෙ පියාගෙන් ලැබිල තියෙන ආභාශය කොතෙක්ද කියලත් අපට හිතාගන්නටත් අපහසුයි. ඒ හැමදෙයක්ම දකින මට සේකර ගැන ලෝබ හිතෙන්නනෙ, මටත් එහෙවු තාත්තෙක් හිටියනම් කියල හිතෙන වෙලාවට. සේකර තමන්ගෙ අවසාන කෘතිය වුණු “ප්‍රබුද්ධ” මහා කාව්‍ය තමන්ගෙ දෙමවුපියන් වෙනුවෙන් පුදන්නෙ මෙන්න මේ විදියට..

“විසල් සුදු ඩිමයි කඩදාසි මත
තබා මහ කව කටුව දිග රූල
ඇද නේක මෝස්තර මල් හා කොළ
කපා කැටයම් ඉදු බොකුටු නියනින්
විශ්වයෙහි රටාවම කලාවට නගන හැටි
කුඩා කල සිට ම මට කියා දුන් තාත්තාට”

“ඇවිද ලදුදෙණි කැලෑ බිම්වල
රැගෙන විත් තුන්හිරිය පන් කොළ
යොදා කුකුළු සායම් රතු හා කොළ
වියා නේක රටා විසිතුරු පැදුරු
රටාවක් බව මේ මහා විශ්වය
කුඩා කල සිට ම මට
කියාදුන් අම්මා ඔබය”

සේකර කාව්‍යකරණයට මෙන්ම චිත්‍රකර්මයටත් අති දක්ෂයෙක්. සේකරයන්ගෙ ඒ දස්කමත් විකසිත වන්නට තමන්ගෙ දෙමවුපින්ගෙ ශක්තිය ලැබුණ. සේකර කුඩා කාලයෙ විවිධ ස්වභාවික මාධ්‍යයන් තමන්ම සාදාගෙන, ගෙදර බිත්ති පුරාවට විවිධ සිතුවම් අදිද්දි සේකරගෙ අම්ම ඉවසුවෙ නැත්නං ඒ චිත්‍ර ශිල්පියාගෙ ගමන එද‍ා එතැනින්ම නතරවෙන්න තිබුණ.

සේකරයන් කාව්‍යකරණයට පිවිසෙන්නෙ එතුමාගේ හොදම යහළුවෙක් වුණු කේ. ජයතිලකයන් සමග එක්ව කල “ව්‍යංගා” කාව්‍ය කෘතියත් සමග. ඉන් පසුව “සක්ා ලිහිණි” “හෙට ඉරක් පායයි” “මක් නිසාද යත්” රාජතිලක‍-ලයනලි සහ ප්‍රියන්ත” “බෝඩිම” “නොමියෙමි” යන ඉතා විශිෂ්ඨ කාව්‍ය කෘති රචනයෙහි යෙදෙන්නට සේකරයන්ට පසුබිම සැකසෙනව. සාමාන්‍යයෙන් කෙනෙක් රෝගාතුර වෙලා රෝහල් ගත කරපු අවස්ථාවක ඒ කෙනාට සිද්දවෙන්නෙ ඇදකටවෙලා විවේකීව ඉන්න. නමුත් සේකරයන් “නොමියෙමි” කාව්‍ය කෘතිය රචනයෙහි යෙදෙන්නෙ අසනීප තත්වයක් නිසා රෝහල්ගත වෙලා හිටි අවස්ථාවක. සේකරයන්ගෙ කාව්‍යකරනයෙහි මුදුන්මල්කඩ ලෙසට හදුනගන්නෙ, ඔහුගෙ කාව්‍ය දිවියෙහි අවසාන නිමැවුම වුණු “ප්‍රබුද්ධ” කාව්‍ය. මා මේ ලිපිය ඔබ වෙනුවෙන් ලියන්නට පූර්විකාවක් කොටගත්තෙත් ඒ විශිෂ්ඨ කාව්‍ය නිර්මාණයෙහි එන සුවිශේෂී කොටසක්.

“මහගම සේකරයන්ගේ පරිනත කවිත්වයෙහි අග්‍රඵලය “ප්‍රබුද්ධ” කාව්‍යයයි. පර්යේෂණකාමී නිර්මාණාත්මක බුද්ධියේත් සියුම් වින්දන ශක්තියේත් සහජයෙන් ලද භාෂධිපත්‍යයේත් සුසංයෝගය මෙම කෘතියෙන් පිළිබිඹු වේ” (මහාචාර්ය විමල් දිසානායක - ප්‍රබුද්ධ, පසුවදන)

නූතන සිංහළ කාව්‍ය සහ සිංහළ සුභාවිත ගීතය යහමින් ඔපමට්ටම් කල සේකරයන් ජන කවිය සහ නිදහස් කවියට නව අරුතක් ලබා දීමට කටයුතු කලහ. සේකර-අමරදේම සුසංයෝගය ලාංකේය සිංහළ ගීය තුළ නව මගක යමින් නොමැකෙන සටහන් තබන්නට සමත්වීය. “සිනිදු සුදු මුතු තලාවේ” “අතීතයෙන් ගග ගලා බසී” “ඔබේ නමින් සෑය බදිමි” “මළ හිරු බසිනා සැන්දෑ යාමේ” ආදීවූ ගීත එහෙවු ගී පද සිය ගණනක් වෙනුවෙන්වූ නියෝජනයක් කොටගනිමි.

1929 අප්‍රේල් මස මෙන්ම 1976 ජනවාරි මස සේකර රසික ඔබට මට නිතර සිහි ගැන්වෙයි.

“ලියන්නට පටන්ගත් පිටුවෙහි රිද්මය පිළිබද සටහනක් ද තිබූ අතර, පෑන පසෙක වැටී තිබුණා”
ඔහු නික්ම ගොස් තිබිණි...
හිමිගිරි කුළු ඉහළ නැගි වලා සිඹින
අහස පොළව දෙක මුසුවන
නිල් මිටියාවත මැද්දෙන්
සුදු මීදුම් පීරාගෙන
සුදු පියාපත් සලමින්
නැග බැස පාවී යන
සිහින මුවා අසු පිට නැග
සතර කතර ගිම් සනහන
“මරණී” නම් කෙම්බිම වෙත”

“මා මළ පසු සොහොන් කොතේ
දුක් ගීයක් ලියනු මැනවි
නන්නාදුනනා ඔබගේ
අත් අකුරින් ලියනු මැනවි”

මේ මහගම සේකර නම් මහා සාගරයෙන් ගත් එක් දිය බිදක් පමණි...

ලංකා ගුවන්විදුලියේ තවත් එක් නිමැවුමකි, ඩෝල්ටන් අල්විස්.. Dolton Alwis


මහගම සේකර, මඩවල එස් රත්නායක සහ ‍ෙඩාල්ටන් අල්විස් යන මේ සොදුරු ත්‍රිත්වය, එකම කාලයක විසූ, එකම අදහස් දැරූවන් බවට ප්‍රසිද්ධයි. අද මතක තොටුපළ අද්දර අකුරුකෙරෙන්නේ “ඩෝල්ටන් අල්විස්” සොදුරු කවියාගේ සොදුරු මතකයන් වෙනුවෙන්.

ඩොල්ටන් අල්විස් වන මේ මහා නිර්මාණකරුවත් ලංකා ගුවන්විදුලියේ තවත් එක් නිර්මාණයක් වනව. මා මුලින් සදහන් කළ කවීන් දෙදෙනාගෙ කවි, කවි පොත් තුළින් අපට දැකගන්නට, කියවා රසවිදින්නට හැකියාවක් ලැබුනත් ඩොල්ටන් අල්විස් නාමයෙන් ලියැවුණු කවිපොතක් කියවන්නට ඔබට මට හැකියාවක් ලැබෙන්නෙ නැහැ. ඔහුගෙ කවි කියවන්නට ඔබට අවැසි වුවහොත් ජාතික පුස්තකාලයෙ හරි වෙනත් පුස්තකාලයක හරි පරණ පත්තර පිටු අතරට යන්නටම සිදුවනව.ඔහුගෙ කවි නිර්මාණයන් පළවුණේ පුවත්පත්වල,සගරාවල පමණයි.

නිතර දෙවේලෙ ගුවන් විදුලියේ සමහර මාධ්‍යයන් වලින් ඩොල්ටන් අල්විස් කවියා රචනා කල ගීත ප්‍රචාරය වුණත්, ඒ ශිල්පීය නාමය නම් අපට අහන්නට ලැබෙන්නෙ බොහෝම කලාතුරකින්. නමුත් 60, 70 දශක යනු මෙරට ජනතාව අතර ඩොල්ටන් අල්විස් නාමය හොදින්ම පැලපදියන් වුණ යුගයක්.ඔහුගේ ගී නිර්මාණ බොහොමයක්ම ගුවන්විදුලි නිර්මාණ. වෙන්ත් රචකයින් මෙන්ම ඩොල්ටන් අල්විස් නිර්මාණ කරුවත් චිත්‍රපට ගීත රචනයෙහි යෙදුනත්, ඔහුගේ දක්ෂතාවයන් නිසිපරිදි හදුනා නොගත් චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂක වරුන් නිසා එම ගීත ජනප්‍රිය වුයේ නැහැ.

අරලියා මලේ මල මුදුනින් එන ළඳු නේ
අරලිය සුවඳ ළමැදේ මුමුණන ළඳු නේ
යන කල ළිඳට මගෙ ළය මිදුලෙන් ළඳු නේ
යටි පතුලෙන් කවි ලියලා යන ළඳු නේ
(අරලිය මලේ කවිය)
මේ ඩොල්ටන් අල්විස් කවියාගේ විශිෂ්ඨ කාව්‍ය නිර්මාණයක්.
“යටි පතුලෙන් කවි ලියලා යන ළඳුනේ” මොන තරම් අපූරු යෙදුමක් ද? මේ පෙම්වතිය පෙම්වතාගේ ගේ මිදුලෙන් යන කොට මිදුලෙ ඇඳෙන යටි පතුලේ සළකුණ තමයි, පෙම්වතා තුළ කවි කල්පනා පහළ කරන්නේ! (සුනිල් අරියරත්න)

ඩොල්ටන් අල්විස්, කවියෙකු, ගීත රචකයෙකු මෙන්ම ගුවන්විදුලි වැඩසටහන් සම්පාදක වරයෙක් වුණා. දහසය අවුරුද්දක්ම ගුවන්විදුලියෙහි සේවහ කළ ඔහු “පංච මදුර” , “විජය ගීත” වැනි විශිෂ්ඨ වැඩසටහන් තුළින් ජන හදවත් තුළට පිවිසියා. “රන් දහදිය බිංදු බිංදු” යන පණ්ඩිත් අමරදේවයන් ගයන ඒ මියුරු ගීතය නිර්මාණය වෙන්නෙ මේ කාලයෙදිමයි. ඒ 1965 වසර. “ගොවිතැනින් රට ස්වයංපෝශිත කිරීම” මේ එක් දිනක් ඩොල්ටන් අල්විස්, ගුවන්විදුලි වැඩසටහන් සම්පාදක වරයා වෙත වැඩටහනක් සම්පාදනය වෙනුවෙන් ලැබුණු තේමාවක්. ඒක ලොකු අභියොගයක්. නමුත් ඩොල්ටන් අල්විස් වැඩසටහන් සම්පාදක වරයා හට එය එතරම් දෙයක් නොවුන වග නම් පැහැදිළියි. එම වැඩසටහන වුණේ “විජය ගීත” නම් වැඩසටහන. “රන් දහදිය” ගීතය රචනා වන්නෙ එම වැඩසටහන වෙනුවෙන්. මේ ගීතය එකළ තරුණ පරම්පරාව නැවතත් උදැල්ල කරට ගෙන කෙතට බසින්නට, සොදුරු වූ බලපෑමක් කරන්නට වුණා. ඩොල්ටන් අල්විස් ගී පද රචකයා එකළ තරුණයා නැවතත් කෙතට කැදවන්නෙ, කෙතේ නෙළන ළඳුන් නැමැති ඉනා බෙහෙත පොවමිණි.
“රන්වන් කෙත නෙළන ලියේ
රන් ගෝමර පැළඳි ලියේ”


ඩොල්ටන් අල්විස් කවියා, අපේ සොදුරු මිනිසා ඉතාමත් සරළ වූ දිවිපෙවෙතක් ගෙවූ අයෙක් වුණා. ඔහුගේ සරළ චාම් ඇදුම, ගමන බිමන, කතා බහ තුළින් වගේම ඔහුගේ සරල වූ වචනත් ඒ වග තහවුරු කරනව. ඔහුගේ නිර්මාණයන් තුළ වූ වචන ඉතා සරළව දිස්වුවත් ඉන් වහනය වන්නේ ඉතාමත් ගැබුරුවූත් සාරවූත් අදහස්. ඔහුගේ නිර්මාණයන් තුළ ඇති තවත් වැදගත් බවක් වන්නේ, අපූරු වියත් බසක් ගලායන පරිදි ඉදිරිපත් කිරීමයි. ඔහු‍ගේ සෑම පද මාලාවක්ම “ගැයියහැකි” බවින් යුතු වූණා.

නූතනයේ අපට බහුතරයක් හිමිවන්නේ එක් රැයකින් පිපී පරවීගිය මල් සංස්කෘතියකි. අරලියා මල, ඇපල් මල, ඇන්තූරිම් මල පමණක් නොවෙයි කෙසෙල් මලට පවා ලියැවූණු, කර්කෂව ගැයුණු කෙහෙම් මල් ගීත තමයි අපට මේ කාලයේ අසන්නට ලැබෙන්නෙ.(සමස්තයම නොව) අද සමහර ගුවන්විදුලි ගිරා පොවුවන්, රස කර කර තලු මරන්නේ මෙවන් අවර නිර්මාණයන් පමණි. අපේ කවියාත් තුං තුඹ මල්, බකිණි මල්, අත්තන මල් ගැන ලියුවේය.නමුත් කිසිකෙනෙකු නොදුටු මෙවන් මලක් පිළිබදවත් ඩෝල්ටන් අල්විස් කවියා අප වෙනුවෙන් ලියා ඇත.

හිතේ පිපෙන මල්
හිත රිදවන මල්
අනේ කුමට පිපෙනවා ද
අහක බලන මල්
ගමේ පිපෙන මල්
හිනා කැළුම් මල්
එවන් සුවඳ සියුමැලි මල්
නිහතමානී මල්
කටු අකුලේ මල්
නෙළන්න බැරි මල්
කිසිමදාක හිනා නො වෙන
අහංකාර මල්

ඩෝල්ටන් අල්විස් කවියා රචනා කල “සසර වසන තුරු” ගීතය අසන අප කාටත් අප ශ්‍රී ලංකා මාතාව පිළිබදව නැගෙන සිතිවිල්ල කියා,ලියා නිමකල නොහැකිය.ඒ අප කවියාගේ විශිෂ්ඨත්වයයි.
මේ , අප ගේය පද රචකයාණන් රචනයෙහි යෙදුණු ගී නිර්මාණයන් අතරින් කිහිපයකි.

(01)සුමුදු සුව දෙන සිහින යහනේ තාරකා ඇස් වට වෙලා
ම දෙස බලමින් කරන කසු කුසු මට ඇසේ - මට ඇසේ
(02) මුතු මාල රුවන් පට සේල නැතත් - මට සෝක තැවුල් නො වෙමි
(03) නයන කඳුළේ ගී ලියන්නේ කාටදෝ
(04) තුං තුඹ මල් රෙද්ද ඇඳලා බංදි වළලු දෑත දමාලා
(05) ඇල් හේන දිගේ පාන වගේ කොයි යනවද නෑන මගේ
(06) නීල සසල ඔබේ දෑස කාවද මේ හොයන්නේ
(07) නිසංසල රෑ ඔබේ වෙණ නද මා සොය ගෙන හෙමින් ආවා
(08) ඔබට මතක නෑ මට මතකයි පහුගිය වසන්ත කාලේ
(09) චාමර පවන් සලා - නීල වරළ මුහුල එළාලා
(10) මගේ නීල නෙතු සඟලින මොනවද ඔබ ඉල්ලන්නේ
(11) මගේ දෑත ඔබේ කියා ඔබ පවසනවා මම සැනසෙනවා
(12) කවුරුදෝ අර කවුළුවෙන් සිනා සී එබිකම් කළේ
(13) හදේ සුසුමක් පතිත වීමෙන් බකිණි මල් පෙති පර නො වේවා


හදවත! උඹ මගෙන් අවි ඉල්ලන්න එපා
මේ හඳ එළිය ඇති, ගිනි දල්වන්න එපා
කවි ලියනා මගෙ අත අල්ලන්න එපා
සාමයෙ බිළිඳු නිදි, ඇඳ හොල්ලන්න එපා


ඩෝල්ටන් අල්විස් කවියාගේ පැතුම...‘සසර වසන තුරු - නිවන් දකින තුරු පිං කෙත හෙළ රන් දෙරණේ - යළි උපදින්නට හේතු වාසනා වේවා!’යන්නයි. මාගේ අහිංසක පැතුමත්, ඩෝල්ටන් අල්විස් වැනි කලා කාමීන්, සොදුරු නිර්මාණකරුවන්ගෙන් පිරි, පිං කෙත හෙළ රන් දෙරණේ - යළි උපදින්නට හේතු වාසනා වෙන්නටයි !

Saturday, March 5, 2011

අබේවර්ධන බාලසූරිය නම් ඔහු..He is Abewardana Balasooriya..


මාගේ මේ දිගහැරුමත් සිංහළ ගීතය හැඩවැඩ කළ, රූමත් කළ, ගුණවත් තළ, ධනවත් කළ 70 දශකයේ කලා ලොවට පෑයූ තරු අතර තවත් එක් දිදුලන තාරකාවක් පිළිබදවයි. ඔහු ස්වශක්තියෙන් නැගී සිට, ලාංකේය කලා ක්ෂේත්‍රයේ අභිමානවත්, අධිශ්ඨානශීලී, උදාරතර සාර්ථක ගමනක යෙදුනු කලා කරුවකු වගේම ප්‍රතිපත්ති ගරුක සුහදශීලී මනුෂ්‍යයෙක්. ඒ විශිෂඨ ගායකයෙක්, චිත්‍රපට පසුබිම් ගායකයෙක් වගේම රූපවාහිනී වැඩසටහන් නිෂ්පාදකවරයෙක් වූ ගායනවේදී අබේවර්ධන බාලසූරිය. මා එතුමා සිහිකරවන මේ මොහොත වන විටත් ඒ විශීෂ්ඨ හඩ පෞරුෂයකින් හෙබි ගායනවේදියා අප හැර ගොසින්. මෙලෙස මගෙන් ගිලිහෙන හැම අකුරකින්ම මගේ අහිංසක බලාපොරොත්තුව, ඒ විශීෂ්ඨ හඩ වෙනුවෙන් මල් මිටක් පුදන්නටයි.

අබේවර්ධන බාලසූරිය තරුණයා සිංහළ සංගීතක්ෂේත්‍රයට පිවිසෙන්නෙ 70 දශකයේ යොවුන් ගායකයෙකු ලෙසට.පසු කාලීනව විවිධ අරුත්බර තේමාවන් ඔස්සේ ගීත ගායනා කල ඔහු මුලින්ම ගීත ගායනයට පිවිසෙන්නෙ ප්‍රේම ගීත ගායනයෙන්.නමුත් කිව යුතුම කාරණය වෙන්නෙ ඔහු කිසිම දිනක අද සමහර පුහු මාධ්‍ය වලින් අපට අහන්නට සලස්සන බොල් හරසුන් ගී පද මාලාවන් ට තම හඩ භාවිතා නොකල වග. ඔහු තමන්ගෙ භාවපූර්ණ හඩ තුළින්, ස්ත්‍රී පුරුෂ ප්‍රේමයේ සුන්දරත්වය මනා ලෙස කියාපෑව. ඒ සදහා ඔහුට විශිෂ්ඨ ගීත රචකයන්ගෙ වගේම සංගීතවේදීන්ගෙ සහයත් නොමදව ලැබිල තිබෙනව. කලාකරුවකු සතු සමාජ වගකීම හරිහැටි තේරුමිගත් ඔහු ගායනය සදහා පදමාලා තෝරාගැනීමේදී ඉතාමත් සැලකිලිමත් වී තිබෙනව. ඔහු “ගීතය උසස් රසවින්දනයක් සදහාම භාවිතාකල යුතුය” යන්න දැඩිව පිළිගත් කළාකරුවෙක්.

ඔහුගෙ ජීවිත කතාව කියවපු මට සේකරයන්ගේ එක් කවියක් මතක්වුණා.
සිදාදියට එන්නට මට
බුද්ධිය නුබ තමයි එදා
පාර කියා දුන්නේ...

මම ඒ කවිය මෙතන සදහන් කරන්නෙ, අබේවර්ධන බාලසූරිය අපේ ගායකයානන්ගෙ ජීවිතයත් ඒ වගේමයි කියන්නට නම් නොවෙයි. අබේවර්ධන බාලසූරිය උපන්නෙ පිටිසර ගමක් වෙච්ච මුගුණුවටවන කියන ගමේ.ඔහු වැඩිදුර අධ්‍යාපන කටයුතු සදහා කොළඔට එනව.නමුත් ඔහු කිසිමදාක සල්ලි වලට කලාව විකුණපු කෙනෙක් නොවෙයි.ඔහු මිය යන තෙක්ම ඒ ප්‍රතිපත්තිගරුක බව රැක්ක කෙනෙක්. ඔහු කිසිම විටෙක ගමත්, ගමෙන් ගෙනා යහපත් ගතිගුණත් කොළඹදී විකුණා නොදැමූ යහපත් මනුෂ්‍යයෙක්.

මා ඔබට මුලින් සදහන් කලා ඔහු ගායනවේදියෙකු වගේම රූපවාහිනී වැඩසටහන් නිෂ්පාදකවරයෙකු වග.ඔහු එලෙස කටයුතු කලේ ජාතික රූපවාහිනී ආයතනයෙ. “නන්දන වින්දන”, “අඳුන” එලෙස ඔහු නිෂ්පාදනයෙන් දායක වී ප්‍රේක්ෂක ජනතාව ඉදිරියේ අති සාර්ථක වූ වැඩසටහන් ද්විත්වයක්.


සිය දිවියේ හෙවනැල්ලක් මෙන් ලග රැදෙමින් ශක්තියක් වූ ඇයගේ ආදරණීය බිරිද නිරංජලා සරෝජනී මහත්මිය ඔහු පිළිබද සුන්දර මතකයන් අවදිකරන්නේ කදුළු සලමිනි. සංගීත් නිපුන් සනත් නන්දසිරි, විශාරද විඡේරත්න රණතුංග මෙන්ම ඔහුගේ බිරිඳගේ සොයුරියක්‌ වූ මල්කාන්ති, නිර්මලා මෙන්ම මනෝඡ් පීරිස්‌ වැනි කලා කරුවන්ගෙන්යුත් කලා පවුලට ඔහුත් අයත් වුණා. අබේවර්ධන බාලසූරිය කලා කරුවා බොහෝසේ පොත පත කියැවීමට ගිජුකමක් දැක්වූ අයෙක් වුණා.ඔහුගේ නිවසේ, පොත් රාශියකින් යුතු පුස්තකාලයක් ද තිබුණූ බව නිරංජලා සරෝජනී මහත්මිය ඔහු පිළිදබ මතකයන් තුළ සදහන් කරනව.

අබේවර්ධන බාලසූරිය ගායන වේදියා,කලා කරුවා, සුන්දර මිනිසා සුවහසක් ලාංකේය රසික සිත්සතන් තම මියුරු හඩින් පිනැවූ බව නොරහසක්.අප කාගේත් අහිංසක බලාපොරොත්තුව ඔහු යලිත් අප අතරම උපදීවා යන්නයි.යලිත් අප අතරම ඉපිද,වත්මන් බොල් හරසුන් ගීයට තිත තබන්නට ශක්තියක් වේවා යන්නයි.මේ කෙටි සටහන ඒ සොදුරු මිනිසා වෙනුවෙන් උපහාරයක්ම වේවා !

“ගීතය උසස් රසවින්දනයක් සදහාම භාවිතාකල යුතුය”