පොරොන්දුවක්...

සොදුරු මතක සිහිවටන ගොන්නක් සමගින්

මතක තොටුපළ

ලගදීම යලිත් ඔබ වෙනුවෙන්....

ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්න මානවසිංහ -Sri Chandrarathne Manawasinghe.

කොළඔ කොටුවේ තුන්වන මහල් තලය. ඔහු එහි කවුළුවක් ලගට වී, නගරය මැද පිහිටි බෝ ගසක දළු කොළ වසන්තයේ සීත සුළගින් නටන අයුරු බලා සිටී.. තන තන තානෙනා- තන තන තානෙනා.. ඔහුට ඉබේටම කියැවිනි. ඔහු නගර මැද දකින බෝධි වෘක්ෂය මතින් තම පරිකල්පනය අවදි කරයි. අතීතයට පියමන් කරයි. සයවන සියවසේ සිද්ධාර්ථයන් බුද්ධත්වයට සපැමිණි නේරංජනා නදිය අසල ගයාවේ රමණිය බෝ රුක් සෙසවනට මනසින් පියමං කරයි..දුලි වලින් ගහන, නෙතර පීඩා ගෙනදුන් කර්කෂ නගරය දෙස බැල්මක් හෙළන කවියා නගර මධ්‍ය‍යේ ප්‍රිය දසුන් මවයි..
වැලිතල අතරේ - හෙමිහිට බසිනා
නේරංජන නදියේ
ගයා හිස - වැඩ සිට - බුදු වුණ දා
තිලෝ හිමි - මොක් සුව ලද මොහොතේ
සමාධී - භාවනා..
මහ බෝ වන්නමින් ඔබ සිත සැනසීමට සමත් ඒ කවියා 1913 ජූන් මස 19 දින රුහුණු ගිරුවා දනවුවෙහි උපන් ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්න මානවසිංහ යි. මානවසිංහයන් තම මූලික අධ්‍යපනය ලැබූයේ බෙලිඅත්ත ශ්‍රී පඥ්ඥානන්ද බෞද්ධ මිශ්‍ර පාසලෙනි. 1924දී එතුමා පුවක්දණ්ඩාවේ පංචථූපාරාමයෙහි පැවිදි බිමට ඇතුළු විය. මේ කාලය තුළ එකල ප්‍රකට කවියෙකු වූ ජී.පී. පියදාස මහතා ඇසුරෙහි කාව්‍ය ශාස්ත්‍රය හා ප්‍රාචීන භාෂා පිළිබද ඉහළ දැනුමක් ලැබීය. ඉන් ටික කලකට පසු උපැවදි වූ ඔහු විවිධ වු අධිරාජ්‍ය පරිභව කිරීම් හේතුවෙන් සිරගත වීමටද ඔහුට සිදුවිය.
මානවසිංංහයන් වැඩි උනන්දුවක් දැක්වූයේ පුවත්පත් රචනයට යි. එයිනුත් පුවත්පත් තීරු රචනයට යි. වගතුග තීරු ලිපිය මෙරට පුවත් පත් පාඨක ජනතාව අතර ඉතාමත් ජනප්‍රිය වීය. එය එකල සමාජය විනිවිද දුටු උපහාසාත්මක ගුණයෙන් යුතු වූවක් වීය. කාව්‍ය සහ ගිත රචනයෙහි විශේෂිත ඇල්මක් දැක්වූ ඔහු 19570දි කෝමල රේඛා නමින් ගීත සංග්‍රහයක් පළ කරන්නට සමත් විය. එතුමන් විසින් රචිත මී කිරි, වෙසක් මිහිර, ඇත්ගාලේ දරු පෙම, මගේ රට, ගුරු ගෙදරට යන අතරමග ආදී වූ පද්‍ය බොහෝ ජනප්‍රිය වූ බවට අප බොහෝ දෙනා දනී. එමෙන්ම 1947 දී ලංකාදීප පුවත්පත ඇරඹීමත් සමග එහි කර්තෘ මණ්ඩලයට බැදුණූ එතුමා 1960 වන තුරුම එහි සේවය කලේය. 1962 දී ගොළු දැරිය නමින් කෙටි කතා එකතුවක් පාඨකයා වෙත පිළිගැන්විමට ඔහු සමත් වීය. 1955 දී ප්‍රථම සිංහල ගුවන් විදුලි නාට්‍යය වූ මනෝහාරි රචනා කල මානවසිංහයන් සේපාලිකා නමින් ළමා ගීත නාටකයක් ද නිර්මාණය කලේය. එලෙසින් සිංහළ සාහිත කෙත අස්වද්දන්නට සමත් වූ ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්න මානවසිංහයන් 1964 ඔක්තෝබර් 4 වැනි දින අප හැර ගියේය.

අතීතයෙන් ගග ගලා බසී.... මහගම සේකර නම් සොදුරු මිනිසාගේ අතීතාවලෝකනය.. Mahagama Sekara.

සිටියෝ විසිත්ත කාමරයෙහි
කළු කබා මහත ටයි
තරබාරු ප්‍රභූවරු
ගරුතර මැති ඇමතිවරු
පිටිකර රැළි වැටුණු
කද බඩ හොදින් ආරපු
සංස්ථා ලොක්කෝ සහ පෙරකදෝරු‍වෝ
පීරා ඈතින් කෙස් ගෙනැත්
තට්ටය යාන්තමින් වසාගත්
රජයේ වර ලැබූ
ව්‍යාපාර හිමිකරුවෝ
ජාතික බැනියම් අදින
ඡන්දයට සල්ලිත් දෙන

සිටියෝ මෝරපු ගෑනු
බැන්ද උස් කොන්ඩා හා
ඝන දෙතොල් උල් නිය ඇති
අඩවන් තඩිස්සි ඇස්
ඉග දෙපසින් එල්ලෙන මස්
විජිනිපතින් ගෙන පවන් සලමින්
බලමින් නෙත් කොනින් ගර්වයෙන්
මැකෙන රූ සිරියට මුක්කු ගසමින්

සිටියෝ ගැටවර ගැටවරියෝ
අවුල් දික් කෙස් වලු ඇති
පුම ඉතිරි ළගු වෙනස නැති
තඩි ඔරලෝසු අතෙහිද
බැද තඩි පටි ඉනෙහිද
ඇද නෙක සාක්කු ඇති හිර කලිසම්
මිනි ගවුම් හා බෙල් බොටම්
යන එන මගක් නොම දැන
අතරමං වූවාක් මෙන්

උන් ප්‍රබුද්ධගෙන් මෙසේ ඉල්ලා සිටී

ආරංචියි artist කෙනෙක් කියල. කියමුකෝ සිංදුවක්..

එවිට ප්‍රබුද්ධ,
ජගන් මෝහිනී - මධුර භාෂිණී
චාරු දේහිනී - කමලවාසිනී...

නමුත් උන්ට එය රිසි නොවෙයි.

“පොප් ගීයක් , පොප් ගීයක්”
සියල්ලෝම හඩ නැගූහ
“ඒව එපා”

මිනි ගවුම, බෙල් බොටම නැති වුනත් මහගම සේකරයන් මේ කියා පාන්නේ අද ගැනම යැයි මට සිතෙන වාර අනන්තයි. කණගාටුවට කරුණ අද එවන් ගැහැනුන් එවන් මිනි ගවුමකින්වත් තම විලි වසා නොගැනීමයි. එදා ලාංකේය දරු දැරියන්, සන්නිවේදනය අද මෙන් දියුණුව නැතත්, ගුවන් විදුලිය තුළින් මිහිරි කවි ගී රසවින්දෝය. ඒ තුළින් ඔවුන්ගේ රසවින්දනය දියුණු විය. නමුත් අද අපට සිදුව ඇත්තේ මෙවන් දියුණු සන්නිවේදනයක් සහිත කාලයක වුවත් බහුතරයක් පුස් රේඩියෝ සහ රූපවාහිනී චැනල ඔස්සේ, සේකරයන් සදහන්කල එවන්ම පුස් පොප් ගී අසා සිටින්නටයි. අපට සිදුව ඇත්තේ එවන්,ගී යැයි කියාගන්නා ඒවා විදින්නට නොව අසා විදවන්නටයි. අද සුළුතරයක් වන සුගායනයන් හිමි ගායනවේදීන් ඇතුළු කලා කරුවන්ට ද හිමිව ඇත්තේ එදා සේකරයන්ගේ මනසෙහි මැවුණු ප්‍රබුද්ධට සිදුවූ දෙයට නොදෙවෙනි දෙයකි. අද ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය වන්නාවූ ජාත්‍යන්තර ස්ථානයන්හී දී පවා එවන් ගායකයන් යැයි කියා ගන්නා වුන් පර බසකින් නන්දොඩවමින් කරන උසුළු විසුළු වලට සිනා සීමටවත් නොහැකිය.

“....මගේ කේන්දරය හැදුවේ ජුවානිස් ආතායග වර්ෂ 1929ක් වූ අප්‍රේල් මස හත්වන ඉරුදින දහවල් හිටි පියවරට ජන්ම ලාභය ලත් කුමරුවා, වගෝත්තමයි. ජලයෙන් විපත්ති පැමිණෙන්නට පුළුවන්. දහඅටේදී විතර හුගක් අපලයි. හැබැයි ඒක පන්න ගත්තොත්, නඩුකාරයෙක් තරමට ප්‍රසිද්ධ වෙයි..”
ඔන්න ඔහොම තමයි “තුංමංහන්දියෙ” කතා නායකයගෙ,රණතුංග ආරච්චිලාගේ සිරිසේනගෙ ජන්ම පත්‍රය ලියවිල තියෙන්නෙ. නමුත් කරුණු හොයල බලනවිට වැටහෙන්නෙ ඒ හැම කරුණක්ම අපේ කතා නායකය වෙච්ච “මහගම සේකර” සුප්‍රසිද්ධ කවියගේ ජීවිතයමයි කියල. තුංමංහන්දිය නව කතාවෙන් සේකරයන් කියාපාන්නට උත්සහ කරල තියෙන්නෙ බොහෝදුරට තමන්ගෙම ජීවිත කතාවට සමාන එකක්. සේකරයන් ඉපදිල තියෙන්නෙත් 1929 අප්‍රේල් හත්වනදාකමයි. ජුවානිස් ආතගෙ අනාවැකියත් ඇත්ත වුණා කියල මම වගේම ඔබත් දන්නව. ඒත් සේකරයන් නඩුකාරයෙක් නොවුන්ත් ඊට නොදෙවෙනි තරමටම මේ රටේ බැබළුනා.

සේකරගෙ උපන් බිම වුනේ, එදා කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයට අයත්ව අද ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයට අයත් වෙන සියනෑ කෝරලයෙ, රද‍ාවාන,මහවත්ත ප්‍රදේශය. සිරිසේනගෙ උපන් බිමත් ඒකමනෙ. රද‍ාව‍ානෙ තුංමංහන්දියෙ ඉදල කිරිදිවැල පාරෙ සැතපුමක් විතර දුර යන විට පාරෙන් වම් පැත්තට වන්නට මහවත්ත හමුවෙනව.මේ පින් බිම සේකරයන්ට පතිරූපදේශයක්ම වනව.ඔහුගෙ කවිසිත සරසන්නට සමත් වුණු ගහකොළ, සතා සීපාවන්, ඇළ දොළ මේ බිමේ සුන්දර දසුන් මවන්ට සමත් වුණා.සේකරයන්ට තමන්ගෙ දෙමවුපියන්ගෙන් ලැබුණූ නම වුණේ “මහගමගේ සමරසේකර”. නමුත් ඒ නම “මහගම සේකර” වෙන්නෙ උප්පැන්න සහතික නිකුත්කිරීමේ නිළධාරීන්ගෙ ප්‍රමාද දොශයක් නිසාවෙන්. රදාවානෙ රජයේ පාසලෙන් සහ කිරිදිවැල රජයෙ මිශ්‍ර පාසලෙන් මූලික අධ්‍යාපනය ලබන සේකර 1945 වසරෙදි රජයේ ලලිත කලායතනයට බැදෙනව. ඉන් පසුව නිට්ටඹුවෙ ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාලයෙන් ගුරු පුහුණුව ලබන එතුමා තමන්ගෙ වෘත්තීය ජීවිතය ආරම්භ කරන්නෙ චිත්‍ර කර්ම ගුරුවරයෙක් හැටියට. ඉන් පසුව සේකරයන් භාෂා පරිවර්තකයෙකු, ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ වැඩසටහන් සම්පාදකවරයෙකු,ලලිත කලායතනයෙහි විදුහල්පති වරයෙකු වගේම අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුවෙ සෙන්දර්ය ඒකකයෙහි ප්‍රධානියෙකු හැටියටත් කටයුතු කර තිබෙනව.

රදාවානෙ මහවත්තෙ, මහගමගේ ජෝන් අප්පුහාමි, එනම් සේකරගෙ ආදරණීය පියාණන් සේකරගෙ නිර්මාණ ගැන සදහන් කරන්නෙ මේ විදිහට.
“..පුතාගෙ තුංමංහන්දිය පොතෙත්, මනෝමන්දිර පොතෙත් කියවෙන්නෙ මායි පුතයි ගැන. ලොකු මාම කියන්නෙ මං. සිරිසේන කියන්නෙ පුතා. මගෙයි එයාගෙයි කියුම් කෙරුම් තමයි ඒ ඔක්කොම..”

මෙයින් අපට කියාපාන්නෙ පිය පුතු සබදතාවය කොතෙක්ද කියල. සේකරගෙ නිර්මාණ ජීවිතයට තමන්ගෙ පියාගෙන් ලැබිල තියෙන ආභාශය කොතෙක්ද කියලත් අපට හිතාගන්නටත් අපහසුයි. ඒ හැමදෙයක්ම දකින මට සේකර ගැන ලෝබ හිතෙන්නනෙ, මටත් එහෙවු තාත්තෙක් හිටියනම් කියල හිතෙන වෙලාවට. සේකර තමන්ගෙ අවසාන කෘතිය වුණු “ප්‍රබුද්ධ” මහා කාව්‍ය තමන්ගෙ දෙමවුපියන් වෙනුවෙන් පුදන්නෙ මෙන්න මේ විදියට..

“විසල් සුදු ඩිමයි කඩදාසි මත
තබා මහ කව කටුව දිග රූල
ඇද නේක මෝස්තර මල් හා කොළ
කපා කැටයම් ඉදු බොකුටු නියනින්
විශ්වයෙහි රටාවම කලාවට නගන හැටි
කුඩා කල සිට ම මට කියා දුන් තාත්තාට”

“ඇවිද ලදුදෙණි කැලෑ බිම්වල
රැගෙන විත් තුන්හිරිය පන් කොළ
යොදා කුකුළු සායම් රතු හා කොළ
වියා නේක රටා විසිතුරු පැදුරු
රටාවක් බව මේ මහා විශ්වය
කුඩා කල සිට ම මට
කියාදුන් අම්මා ඔබය”

සේකර කාව්‍යකරණයට මෙන්ම චිත්‍රකර්මයටත් අති දක්ෂයෙක්. සේකරයන්ගෙ ඒ දස්කමත් විකසිත වන්නට තමන්ගෙ දෙමවුපින්ගෙ ශක්තිය ලැබුණ. සේකර කුඩා කාලයෙ විවිධ ස්වභාවික මාධ්‍යයන් තමන්ම සාදාගෙන, ගෙදර බිත්ති පුරාවට විවිධ සිතුවම් අදිද්දි සේකරගෙ අම්ම ඉවසුවෙ නැත්නං ඒ චිත්‍ර ශිල්පියාගෙ ගමන එද‍ා එතැනින්ම නතරවෙන්න තිබුණ.

සේකරයන් කාව්‍යකරණයට පිවිසෙන්නෙ එතුමාගේ හොදම යහළුවෙක් වුණු කේ. ජයතිලකයන් සමග එක්ව කල “ව්‍යංගා” කාව්‍ය කෘතියත් සමග. ඉන් පසුව “සක්ා ලිහිණි” “හෙට ඉරක් පායයි” “මක් නිසාද යත්” රාජතිලක‍-ලයනලි සහ ප්‍රියන්ත” “බෝඩිම” “නොමියෙමි” යන ඉතා විශිෂ්ඨ කාව්‍ය කෘති රචනයෙහි යෙදෙන්නට සේකරයන්ට පසුබිම සැකසෙනව. සාමාන්‍යයෙන් කෙනෙක් රෝගාතුර වෙලා රෝහල් ගත කරපු අවස්ථාවක ඒ කෙනාට සිද්දවෙන්නෙ ඇදකටවෙලා විවේකීව ඉන්න. නමුත් සේකරයන් “නොමියෙමි” කාව්‍ය කෘතිය රචනයෙහි යෙදෙන්නෙ අසනීප තත්වයක් නිසා රෝහල්ගත වෙලා හිටි අවස්ථාවක. සේකරයන්ගෙ කාව්‍යකරනයෙහි මුදුන්මල්කඩ ලෙසට හදුනගන්නෙ, ඔහුගෙ කාව්‍ය දිවියෙහි අවසාන නිමැවුම වුණු “ප්‍රබුද්ධ” කාව්‍ය. මා මේ ලිපිය ඔබ වෙනුවෙන් ලියන්නට පූර්විකාවක් කොටගත්තෙත් ඒ විශිෂ්ඨ කාව්‍ය නිර්මාණයෙහි එන සුවිශේෂී කොටසක්.

“මහගම සේකරයන්ගේ පරිනත කවිත්වයෙහි අග්‍රඵලය “ප්‍රබුද්ධ” කාව්‍යයයි. පර්යේෂණකාමී නිර්මාණාත්මක බුද්ධියේත් සියුම් වින්දන ශක්තියේත් සහජයෙන් ලද භාෂධිපත්‍යයේත් සුසංයෝගය මෙම කෘතියෙන් පිළිබිඹු වේ” (මහාචාර්ය විමල් දිසානායක - ප්‍රබුද්ධ, පසුවදන)

නූතන සිංහළ කාව්‍ය සහ සිංහළ සුභාවිත ගීතය යහමින් ඔපමට්ටම් කල සේකරයන් ජන කවිය සහ නිදහස් කවියට නව අරුතක් ලබා දීමට කටයුතු කලහ. සේකර-අමරදේම සුසංයෝගය ලාංකේය සිංහළ ගීය තුළ නව මගක යමින් නොමැකෙන සටහන් තබන්නට සමත්වීය. “සිනිදු සුදු මුතු තලාවේ” “අතීතයෙන් ගග ගලා බසී” “ඔබේ නමින් සෑය බදිමි” “මළ හිරු බසිනා සැන්දෑ යාමේ” ආදීවූ ගීත එහෙවු ගී පද සිය ගණනක් වෙනුවෙන්වූ නියෝජනයක් කොටගනිමි.

1929 අප්‍රේල් මස මෙන්ම 1976 ජනවාරි මස සේකර රසික ඔබට මට නිතර සිහි ගැන්වෙයි.

“ලියන්නට පටන්ගත් පිටුවෙහි රිද්මය පිළිබද සටහනක් ද තිබූ අතර, පෑන පසෙක වැටී තිබුණා”
ඔහු නික්ම ගොස් තිබිණි...
හිමිගිරි කුළු ඉහළ නැගි වලා සිඹින
අහස පොළව දෙක මුසුවන
නිල් මිටියාවත මැද්දෙන්
සුදු මීදුම් පීරාගෙන
සුදු පියාපත් සලමින්
නැග බැස පාවී යන
සිහින මුවා අසු පිට නැග
සතර කතර ගිම් සනහන
“මරණී” නම් කෙම්බිම වෙත”

“මා මළ පසු සොහොන් කොතේ
දුක් ගීයක් ලියනු මැනවි
නන්නාදුනනා ඔබගේ
අත් අකුරින් ලියනු මැනවි”

මේ මහගම සේකර නම් මහා සාගරයෙන් ගත් එක් දිය බිදක් පමණි...

ලංකා ගුවන්විදුලියේ තවත් එක් නිමැවුමකි, ඩෝල්ටන් අල්විස්.. Dolton Alwis

මහගම සේකර, මඩවල එස් රත්නායක සහ ‍ෙඩාල්ටන් අල්විස් යන මේ සොදුරු ත්‍රිත්වය, එකම කාලයක විසූ, එකම අදහස් දැරූවන් බවට ප්‍රසිද්ධයි. අද මතක තොටුපළ අද්දර අකුරුකෙරෙන්නේ “ඩෝල්ටන් අල්විස්” සොදුරු කවියාගේ සොදුරු මතකයන් වෙනුවෙන්.

ඩොල්ටන් අල්විස් වන මේ මහා නිර්මාණකරුවත් ලංකා ගුවන්විදුලියේ තවත් එක් නිර්මාණයක් වනව. මා මුලින් සදහන් කළ කවීන් දෙදෙනාගෙ කවි, කවි පොත් තුළින් අපට දැකගන්නට, කියවා රසවිදින්නට හැකියාවක් ලැබුනත් ඩොල්ටන් අල්විස් නාමයෙන් ලියැවුණු කවිපොතක් කියවන්නට ඔබට මට හැකියාවක් ලැබෙන්නෙ නැහැ. ඔහුගෙ කවි කියවන්නට ඔබට අවැසි වුවහොත් ජාතික පුස්තකාලයෙ හරි වෙනත් පුස්තකාලයක හරි පරණ පත්තර පිටු අතරට යන්නටම සිදුවනව.ඔහුගෙ කවි නිර්මාණයන් පළවුණේ පුවත්පත්වල,සගරාවල පමණයි.

නිතර දෙවේලෙ ගුවන් විදුලියේ සමහර මාධ්‍යයන් වලින් ඩොල්ටන් අල්විස් කවියා රචනා කල ගීත ප්‍රචාරය වුණත්, ඒ ශිල්පීය නාමය නම් අපට අහන්නට ලැබෙන්නෙ බොහෝම කලාතුරකින්. නමුත් 60, 70 දශක යනු මෙරට ජනතාව අතර ඩොල්ටන් අල්විස් නාමය හොදින්ම පැලපදියන් වුණ යුගයක්.ඔහුගේ ගී නිර්මාණ බොහොමයක්ම ගුවන්විදුලි නිර්මාණ. වෙන්ත් රචකයින් මෙන්ම ඩොල්ටන් අල්විස් නිර්මාණ කරුවත් චිත්‍රපට ගීත රචනයෙහි යෙදුනත්, ඔහුගේ දක්ෂතාවයන් නිසිපරිදි හදුනා නොගත් චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂක වරුන් නිසා එම ගීත ජනප්‍රිය වුයේ නැහැ.

අරලියා මලේ මල මුදුනින් එන ළඳු නේ
අරලිය සුවඳ ළමැදේ මුමුණන ළඳු නේ
යන කල ළිඳට මගෙ ළය මිදුලෙන් ළඳු නේ
යටි පතුලෙන් කවි ලියලා යන ළඳු නේ
(අරලිය මලේ කවිය)
මේ ඩොල්ටන් අල්විස් කවියාගේ විශිෂ්ඨ කාව්‍ය නිර්මාණයක්.
“යටි පතුලෙන් කවි ලියලා යන ළඳුනේ” මොන තරම් අපූරු යෙදුමක් ද? මේ පෙම්වතිය පෙම්වතාගේ ගේ මිදුලෙන් යන කොට මිදුලෙ ඇඳෙන යටි පතුලේ සළකුණ තමයි, පෙම්වතා තුළ කවි කල්පනා පහළ කරන්නේ! (සුනිල් අරියරත්න)

ඩොල්ටන් අල්විස්, කවියෙකු, ගීත රචකයෙකු මෙන්ම ගුවන්විදුලි වැඩසටහන් සම්පාදක වරයෙක් වුණා. දහසය අවුරුද්දක්ම ගුවන්විදුලියෙහි සේවහ කළ ඔහු “පංච මදුර” , “විජය ගීත” වැනි විශිෂ්ඨ වැඩසටහන් තුළින් ජන හදවත් තුළට පිවිසියා. “රන් දහදිය බිංදු බිංදු” යන පණ්ඩිත් අමරදේවයන් ගයන ඒ මියුරු ගීතය නිර්මාණය වෙන්නෙ මේ කාලයෙදිමයි. ඒ 1965 වසර. “ගොවිතැනින් රට ස්වයංපෝශිත කිරීම” මේ එක් දිනක් ඩොල්ටන් අල්විස්, ගුවන්විදුලි වැඩසටහන් සම්පාදක වරයා වෙත වැඩටහනක් සම්පාදනය වෙනුවෙන් ලැබුණු තේමාවක්. ඒක ලොකු අභියොගයක්. නමුත් ඩොල්ටන් අල්විස් වැඩසටහන් සම්පාදක වරයා හට එය එතරම් දෙයක් නොවුන වග නම් පැහැදිළියි. එම වැඩසටහන වුණේ “විජය ගීත” නම් වැඩසටහන. “රන් දහදිය” ගීතය රචනා වන්නෙ එම වැඩසටහන වෙනුවෙන්. මේ ගීතය එකළ තරුණ පරම්පරාව නැවතත් උදැල්ල කරට ගෙන කෙතට බසින්නට, සොදුරු වූ බලපෑමක් කරන්නට වුණා. ඩොල්ටන් අල්විස් ගී පද රචකයා එකළ තරුණයා නැවතත් කෙතට කැදවන්නෙ, කෙතේ නෙළන ළඳුන් නැමැති ඉනා බෙහෙත පොවමිණි.
“රන්වන් කෙත නෙළන ලියේ
රන් ගෝමර පැළඳි ලියේ”


ඩොල්ටන් අල්විස් කවියා, අපේ සොදුරු මිනිසා ඉතාමත් සරළ වූ දිවිපෙවෙතක් ගෙවූ අයෙක් වුණා. ඔහුගේ සරළ චාම් ඇදුම, ගමන බිමන, කතා බහ තුළින් වගේම ඔහුගේ සරල වූ වචනත් ඒ වග තහවුරු කරනව. ඔහුගේ නිර්මාණයන් තුළ වූ වචන ඉතා සරළව දිස්වුවත් ඉන් වහනය වන්නේ ඉතාමත් ගැබුරුවූත් සාරවූත් අදහස්. ඔහුගේ නිර්මාණයන් තුළ ඇති තවත් වැදගත් බවක් වන්නේ, අපූරු වියත් බසක් ගලායන පරිදි ඉදිරිපත් කිරීමයි. ඔහු‍ගේ සෑම පද මාලාවක්ම “ගැයියහැකි” බවින් යුතු වූණා.

නූතනයේ අපට බහුතරයක් හිමිවන්නේ එක් රැයකින් පිපී පරවීගිය මල් සංස්කෘතියකි. අරලියා මල, ඇපල් මල, ඇන්තූරිම් මල පමණක් නොවෙයි කෙසෙල් මලට පවා ලියැවූණු, කර්කෂව ගැයුණු කෙහෙම් මල් ගීත තමයි අපට මේ කාලයේ අසන්නට ලැබෙන්නෙ.(සමස්තයම නොව) අද සමහර ගුවන්විදුලි ගිරා පොවුවන්, රස කර කර තලු මරන්නේ මෙවන් අවර නිර්මාණයන් පමණි. අපේ කවියාත් තුං තුඹ මල්, බකිණි මල්, අත්තන මල් ගැන ලියුවේය.නමුත් කිසිකෙනෙකු නොදුටු මෙවන් මලක් පිළිබදවත් ඩෝල්ටන් අල්විස් කවියා අප වෙනුවෙන් ලියා ඇත.

හිතේ පිපෙන මල්
හිත රිදවන මල්
අනේ කුමට පිපෙනවා ද
අහක බලන මල්
ගමේ පිපෙන මල්
හිනා කැළුම් මල්
එවන් සුවඳ සියුමැලි මල්
නිහතමානී මල්
කටු අකුලේ මල්
නෙළන්න බැරි මල්
කිසිමදාක හිනා නො වෙන
අහංකාර මල්

ඩෝල්ටන් අල්විස් කවියා රචනා කල “සසර වසන තුරු” ගීතය අසන අප කාටත් අප ශ්‍රී ලංකා මාතාව පිළිබදව නැගෙන සිතිවිල්ල කියා,ලියා නිමකල නොහැකිය.ඒ අප කවියාගේ විශිෂ්ඨත්වයයි.
මේ , අප ගේය පද රචකයාණන් රචනයෙහි යෙදුණු ගී නිර්මාණයන් අතරින් කිහිපයකි.

(01)සුමුදු සුව දෙන සිහින යහනේ තාරකා ඇස් වට වෙලා
ම දෙස බලමින් කරන කසු කුසු මට ඇසේ - මට ඇසේ
(02) මුතු මාල රුවන් පට සේල නැතත් - මට සෝක තැවුල් නො වෙමි
(03) නයන කඳුළේ ගී ලියන්නේ කාටදෝ
(04) තුං තුඹ මල් රෙද්ද ඇඳලා බංදි වළලු දෑත දමාලා
(05) ඇල් හේන දිගේ පාන වගේ කොයි යනවද නෑන මගේ
(06) නීල සසල ඔබේ දෑස කාවද මේ හොයන්නේ
(07) නිසංසල රෑ ඔබේ වෙණ නද මා සොය ගෙන හෙමින් ආවා
(08) ඔබට මතක නෑ මට මතකයි පහුගිය වසන්ත කාලේ
(09) චාමර පවන් සලා - නීල වරළ මුහුල එළාලා
(10) මගේ නීල නෙතු සඟලින මොනවද ඔබ ඉල්ලන්නේ
(11) මගේ දෑත ඔබේ කියා ඔබ පවසනවා මම සැනසෙනවා
(12) කවුරුදෝ අර කවුළුවෙන් සිනා සී එබිකම් කළේ
(13) හදේ සුසුමක් පතිත වීමෙන් බකිණි මල් පෙති පර නො වේවා


හදවත! උඹ මගෙන් අවි ඉල්ලන්න එපා
මේ හඳ එළිය ඇති, ගිනි දල්වන්න එපා
කවි ලියනා මගෙ අත අල්ලන්න එපා
සාමයෙ බිළිඳු නිදි, ඇඳ හොල්ලන්න එපා


ඩෝල්ටන් අල්විස් කවියාගේ පැතුම...‘සසර වසන තුරු - නිවන් දකින තුරු පිං කෙත හෙළ රන් දෙරණේ - යළි උපදින්නට හේතු වාසනා වේවා!’යන්නයි. මාගේ අහිංසක පැතුමත්, ඩෝල්ටන් අල්විස් වැනි කලා කාමීන්, සොදුරු නිර්මාණකරුවන්ගෙන් පිරි, පිං කෙත හෙළ රන් දෙරණේ - යළි උපදින්නට හේතු වාසනා වෙන්නටයි !

අබේවර්ධන බාලසූරිය නම් ඔහු..He is Abewardana Balasooriya..

මාගේ මේ දිගහැරුමත් සිංහළ ගීතය හැඩවැඩ කළ, රූමත් කළ, ගුණවත් තළ, ධනවත් කළ 70 දශකයේ කලා ලොවට පෑයූ තරු අතර තවත් එක් දිදුලන තාරකාවක් පිළිබදවයි. ඔහු ස්වශක්තියෙන් නැගී සිට, ලාංකේය කලා ක්ෂේත්‍රයේ අභිමානවත්, අධිශ්ඨානශීලී, උදාරතර සාර්ථක ගමනක යෙදුනු කලා කරුවකු වගේම ප්‍රතිපත්ති ගරුක සුහදශීලී මනුෂ්‍යයෙක්. ඒ විශිෂඨ ගායකයෙක්, චිත්‍රපට පසුබිම් ගායකයෙක් වගේම රූපවාහිනී වැඩසටහන් නිෂ්පාදකවරයෙක් වූ ගායනවේදී අබේවර්ධන බාලසූරිය. මා එතුමා සිහිකරවන මේ මොහොත වන විටත් ඒ විශීෂ්ඨ හඩ පෞරුෂයකින් හෙබි ගායනවේදියා අප හැර ගොසින්. මෙලෙස මගෙන් ගිලිහෙන හැම අකුරකින්ම මගේ අහිංසක බලාපොරොත්තුව, ඒ විශීෂ්ඨ හඩ වෙනුවෙන් මල් මිටක් පුදන්නටයි.

අබේවර්ධන බාලසූරිය තරුණයා සිංහළ සංගීතක්ෂේත්‍රයට පිවිසෙන්නෙ 70 දශකයේ යොවුන් ගායකයෙකු ලෙසට.පසු කාලීනව විවිධ අරුත්බර තේමාවන් ඔස්සේ ගීත ගායනා කල ඔහු මුලින්ම ගීත ගායනයට පිවිසෙන්නෙ ප්‍රේම ගීත ගායනයෙන්.නමුත් කිව යුතුම කාරණය වෙන්නෙ ඔහු කිසිම දිනක අද සමහර පුහු මාධ්‍ය වලින් අපට අහන්නට සලස්සන බොල් හරසුන් ගී පද මාලාවන් ට තම හඩ භාවිතා නොකල වග. ඔහු තමන්ගෙ භාවපූර්ණ හඩ තුළින්, ස්ත්‍රී පුරුෂ ප්‍රේමයේ සුන්දරත්වය මනා ලෙස කියාපෑව. ඒ සදහා ඔහුට විශිෂ්ඨ ගීත රචකයන්ගෙ වගේම සංගීතවේදීන්ගෙ සහයත් නොමදව ලැබිල තිබෙනව. කලාකරුවකු සතු සමාජ වගකීම හරිහැටි තේරුමිගත් ඔහු ගායනය සදහා පදමාලා තෝරාගැනීමේදී ඉතාමත් සැලකිලිමත් වී තිබෙනව. ඔහු “ගීතය උසස් රසවින්දනයක් සදහාම භාවිතාකල යුතුය” යන්න දැඩිව පිළිගත් කළාකරුවෙක්.

ඔහුගෙ ජීවිත කතාව කියවපු මට සේකරයන්ගේ එක් කවියක් මතක්වුණා.
සිදාදියට එන්නට මට
බුද්ධිය නුබ තමයි එදා
පාර කියා දුන්නේ...

මම ඒ කවිය මෙතන සදහන් කරන්නෙ, අබේවර්ධන බාලසූරිය අපේ ගායකයානන්ගෙ ජීවිතයත් ඒ වගේමයි කියන්නට නම් නොවෙයි. අබේවර්ධන බාලසූරිය උපන්නෙ පිටිසර ගමක් වෙච්ච මුගුණුවටවන කියන ගමේ.ඔහු වැඩිදුර අධ්‍යාපන කටයුතු සදහා කොළඔට එනව.නමුත් ඔහු කිසිමදාක සල්ලි වලට කලාව විකුණපු කෙනෙක් නොවෙයි.ඔහු මිය යන තෙක්ම ඒ ප්‍රතිපත්තිගරුක බව රැක්ක කෙනෙක්. ඔහු කිසිම විටෙක ගමත්, ගමෙන් ගෙනා යහපත් ගතිගුණත් කොළඹදී විකුණා නොදැමූ යහපත් මනුෂ්‍යයෙක්.

මා ඔබට මුලින් සදහන් කලා ඔහු ගායනවේදියෙකු වගේම රූපවාහිනී වැඩසටහන් නිෂ්පාදකවරයෙකු වග.ඔහු එලෙස කටයුතු කලේ ජාතික රූපවාහිනී ආයතනයෙ. “නන්දන වින්දන”, “අඳුන” එලෙස ඔහු නිෂ්පාදනයෙන් දායක වී ප්‍රේක්ෂක ජනතාව ඉදිරියේ අති සාර්ථක වූ වැඩසටහන් ද්විත්වයක්.


සිය දිවියේ හෙවනැල්ලක් මෙන් ලග රැදෙමින් ශක්තියක් වූ ඇයගේ ආදරණීය බිරිද නිරංජලා සරෝජනී මහත්මිය ඔහු පිළිබද සුන්දර මතකයන් අවදිකරන්නේ කදුළු සලමිනි. සංගීත් නිපුන් සනත් නන්දසිරි, විශාරද විඡේරත්න රණතුංග මෙන්ම ඔහුගේ බිරිඳගේ සොයුරියක්‌ වූ මල්කාන්ති, නිර්මලා මෙන්ම මනෝඡ් පීරිස්‌ වැනි කලා කරුවන්ගෙන්යුත් කලා පවුලට ඔහුත් අයත් වුණා. අබේවර්ධන බාලසූරිය කලා කරුවා බොහෝසේ පොත පත කියැවීමට ගිජුකමක් දැක්වූ අයෙක් වුණා.ඔහුගේ නිවසේ, පොත් රාශියකින් යුතු පුස්තකාලයක් ද තිබුණූ බව නිරංජලා සරෝජනී මහත්මිය ඔහු පිළිදබ මතකයන් තුළ සදහන් කරනව.

අබේවර්ධන බාලසූරිය ගායන වේදියා,කලා කරුවා, සුන්දර මිනිසා සුවහසක් ලාංකේය රසික සිත්සතන් තම මියුරු හඩින් පිනැවූ බව නොරහසක්.අප කාගේත් අහිංසක බලාපොරොත්තුව ඔහු යලිත් අප අතරම උපදීවා යන්නයි.යලිත් අප අතරම ඉපිද,වත්මන් බොල් හරසුන් ගීයට තිත තබන්නට ශක්තියක් වේවා යන්නයි.මේ කෙටි සටහන ඒ සොදුරු මිනිසා වෙනුවෙන් උපහාරයක්ම වේවා !

“ගීතය උසස් රසවින්දනයක් සදහාම භාවිතාකල යුතුය”

නොහැගවූ ආදරය.. The Unexpressed LOVE

කරුණාසේන ජයලත් ශූරීන්


ප්‍රධාන මාර්ගයෙන් කිලෝ මීටර භාගයක් පමණ පැමිණි විට, හොරණ පොකුණුවිට හන්දියට පැමිණ “කරුණාසේන ජයලත්” මාවතේ ඉදිරියට ඇදෙන ඔබට හමුවන්නේ දැනට වසර කිහිපයකට උඩදී ගොළු වූ ,සුන්දර හදවතක් හිමි මිනිසෙකුගේ නිවසකි. ඒ අන් කවරකුවත් නොව. පුවත්පත් කලාවේදියකු,නව කතා කරුවකු,සිනමා විචාරකයකු මෙන්ම තිර නාටක රචකයකු ද වූ කරුණාසේන ජයලත් ශූරීන්ය.

“දම්මි සුගත්” ආදර කතාව ඔස්සේ ලාංකේය රසික හදවත් වැලදගත් කරුණසේන ජයලත් ශූරීන් හැට,හැත්තෑව දශකයන් හීදී ලක් කලා ලොවට පෑයූ තවත් එක් සුපුන් සදකි.
ඔහුගේ “ගොළු හදවත” නව කතාව මුල් කාලයේ දී විචාරකයින්ගේ පැසසුමට ලක් නොවීය. ඔවුන් එය නම් කලේ තවත් එක් බොළද ප්‍රේම කතාවක් ලෙසිනි.නමුත් ගොළු හදවත නව කතාව, පරම්පරා හතරක පාඨකයා, දෙතුන් වතාව පවා ආශවෙන් කියැවූයේ එම විචාරයන් ද බොරු කරමිනි.දම්මි සුගත් යුවල අදටත් අප තරුණ සිත් සතන් තුළ ජීවමාන වන්නේ එහි ඇති බොළද බව නිසා නොවේ යැයි,ඔබ මා හා එකග වනු ඇත. ගොළු හදවත,බඹා කෙටූ හැටි,ගැහැනු ළමයි වැනි නිර්මාණයන් තුළින් කරුණසේන ජයලත් ශූරීන් සිංහල සාහිත්‍යයේ යොවුන් සාහිත්‍යයක් නිර්මාණය කිරීමට උත්සුක වූ නිර්මාණකරුවෙකි.
ඔහුගේ පුද්ගලික තොරතුරු සොයාබලන කල,
එතුමාගේ ආදරණීය බිරිද වූයේ රූපා අමරසිංහ මහත්මියයි. “අමරජය” නමින් ඔහු, ඔහුගේ නිවට නම් තැබූයේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ නම්වල කොටස් එකතුවෙනි.ඔවුන් දෙපලට පුතුන් තිදෙනෙකු ද විය.

ගොළු හදවතින් ඇරඹුනු ඔහුගේ නව කතා 15කට ආසන්නව විය.
• ගොළු හදවත
• බඹා කෙටූ හැටි
• මුව දඩයම
• ලස්සන ඇස්
• ගැහැණු ළමයි
• පිරුණු හදක්
• යහළු යෙහෙළි
• මව සහ දුව
• ඇවැස්ස නෑයෝ
• හතුරු හිතක්
• රිදී නිම්නය
• සතීගේ කතාව
• කුල කුමරිය
ඉන් කිහිපයකි.

විචාරක අදහස් කෙසේ වුවද ඔහුගේ නව කතා රැසකටම රාජ්‍ය සම්මාන පවා හිමි කරගැනීමට සමත් විය.එතුමාගේ නිර්මාණ ඇසුරින් වඩාත්ම ජනප්‍රිය වූයේ 1962 රාජ්‍ය සම්මාන දිනූ “ගොළු හදවත” නම් යොවුන් නව කතවයි.එය ආදරය පිළිබද සොදුරු ප්‍රකාශනයක් ලෙසින් එකල කලාකාමීහු නම් කර සිටියේ එහි ඇති නිර්මාණාත්මක ගුණය නිසාවෙන්මය. සුමිත්‍රා පීරිස් සංස්කරණයෙන්,ලෙස්ටර් ‍ෙජම්ස් පීරිස් විශිෂ්ඨ අධ්‍යක්ෂණයෙන්,ප්‍රේමසිරි කේමදාස ශූරීන්ගේ සංගීත අධ්‍යක්ෂණයෙන් 1968දී තිරගත වූ “ගොළු හදවත” සිනමා නිර්මාණය එකල මෙන්ම අදත් රසික ජනාදරයට පාත්‍රවූයේද ඒ නිසාවෙනි. එමෙන්ම ඔහුගේ ගැහැනු ළමයි, රිදී නිම්නය, බඹා කෙටූ හැටි ආදී වූ නිර්මාණයන් ද සුනිල් ආරියරත්න,ඩී.බී.නිහාල්සිංහ ආදී වූ මහා නිර්මාණකරුවන්ගේ අධ්‍යක්ෂණයෙන් සිනමාවට නැගිනි.

එමෙන්ම සමසමාජ අදහස් දැරූ ඔහු ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ක්‍රියාකාරීයෙකු ද විය.ඔහුගේ පවුලේ උදවියගේ අදහස වන්නේ, දේශපාලන කටයුතු නිසා ඔහුගේ නිර්මාණ දිවියට බාධාකාරී වූ බවයි. ගොළු හදවත තුළින් දමයන්ති සහ සුගත් වීරසේකරට පණ දුන් කරුණාසේන ජයලත් නිර්මාණකරුවා මිය යන විට ඔහුට වයස අවුරුදු 64කි.

කරුණාසේන ජයලත් ශූරීන්ගේ "ගොළු හදවත" නිර්මාණයෙන් ඔබේ රසවින්දනයට....


ස් ! ස් !
නැවතත් ඒ ශබ්ධය නැගිණි.ශබ්ධය පැමිණි දිශාව දැන් නිශ්චිතය.ඔහු කෙලින්ම දමයන්ති දෙස බැලුවේය. ඈ මිට මෙළවුණු දෙයක් ඔහු දෙස දික්කර ගෙන “ඕනෑදැ”යි ඇසුවාය.
“මොනවාදැ”යි ඇසීම තීරණට කිරීමට ඔහු අපො‍හොසත් විය. නැගිට ඇය වෙත ගිය ඔහු අත පෑවේය. ඈ වෙරළු ගෙඩි හතරක් පහක් ඔහුගේ අත්ල මත තැබුවාය.
ඔහුට ඇගිල්ලක සීතල ස්පර්ශයක් දැනී ගියේය.


“දෙන්න මට ඔයාගෙ අත. මට මේ පාර පුරුදුයි හොදට”. ගලකට නැග ගත් ඈ අමාරුවෙන් කන්ද නගින ඔහුට කීවාය.
“නෑ මටත් මේ පාර පුරුදු නැතුවට කදු නැගල හොදට පුරුදුයි”. කියිමින් ඔහු ඇය සිටි තැනට ලංවිය.
ඈ සිනාසෙමින් ඔහුගේ අත අල්ලා ගත්තාය.
“ලැජ්ජ වෙන්න එපා කෙල්ලෙකුගෙ උදවුවෙන් කදු නැග්ගට.බැරි කමට මොනව කරන්නද”
ඹ් හතිය මැඩ ගනිමින් සිනාසුනාය.


"ඇය සැබවින්ම සුගත්ට ආදරය කළාය. සුගත් බාල කාලයේදීම ඇය නිහාල් නමැති ඥතියාට විවාහ කර දෙන්නට මව්පියන් තීරණය කර තිබිණි. එය සෘජුව සුගත්ට පවසා තමා අත් විඳිමින් සිටින චමත්කාරයෙන් අත් මිදෙන්නට ඈ නොකැමති වූවාය. පාසලෙන් අස්‌වී යන දිනයේ ඇය සුගත්ගෙන් සමුගත්තේ වැළපෙන හදවතින්ය. දම්මි සුගත් ගේ ජීවිතය සමග සෙල්ලම් කළාය. ඇයට ඔහුව අවශ්‍යව තිබිණි..


මෙහි ඡායාරූප ස්වකීය ඒවා නොවන අතර,මුල් නිර්මාණ කරුවන්ට මාගේ ප්‍රණාමය !

ඔබ මළ බව ඇත්තක් වූ බොරුවක්ය.. Premakeerthi De Alwis

මාගේ මීලග මතක දිගහැරුම වන්නේ 60,70 දශකයන්හී ලාංකේය කලා අඹරෙහි පෑයු තවත් එක් සුපුන් සදක් පිළිබදවය.ඔහු සිරුරින් හැඩිදැඩි මිනිසෙකු නොවුනත් ලාංකේය කලා කෙත පොෂණය කිරීමෙහිලා කැපවුණු මහා යෝධයෙකු ලෙසින් හැදින්වීමට පැකිලිය යුතු නොවේ.ඒ අන් කිසිවකු නොවේ.ලාංකේය ගීතය ඉහළින් ඔසවා තබමින් තම නිර්මාණ කාර්යයෙහි නිරතවුණු,ගුවන්විදුලියෙන් ලක් අඹර ජයගත් ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් නම් සොදුරු මිනිසාය.

පණ්ඩිත් අමරදේවයන්ගේ,වික්ටර් රත්නායකයන්ගේ,ජේ.ඒ.මිලටන් පෙරේරාගේ,බෙග් මාස්ටර්ගේ ගීයක් අසන ඔබට,මට නිතැතින්ම සිහිගැන්වෙන නාමයක් ලෙස ප්‍රේමකීර්ති නාමය කීර්තිමත් නාමයක් වනව.ඒ විතරක් නොවෙයි.ඔහුගේ ගී පද විකට නළු ප්‍රෙඩී සිල්වා හඩින්ද ගැයුණි.ප්‍රෙමකීර්ති ප්‍රේම ගීතයට පමණක් සීමා නොවී විවිධ සමාජ පැතිකඩයන් ස්පර්ෂ කරමින් ගීත රචනාවෙහි නිරත වූ බව මින් පැහැදිළි වනව.වික්ටර් රත්නායකයන්ගේ මුදු පරම සුපිවිතුරු ගීතය මෙන්ම ප්‍රෙඩී සිල්වාගේ ආරොන් මාමා ගීතයෙහි රස මිහිර විදින අපට එය මනාවට පැහැදිලිය.ඔහුගේ ප්‍රථම ගීතය රචනා වන්නේ 1969 වර්ෂයේ.ඒ මල්කාන්ති නන්දසිරි සහ රූපා ඉන්දුමතී යන ගායිකා දෙපල වෙනුවෙනි.ගීත රචනයේදී ගැබුරු අදහස් සරළ වචනයෙන් රසිකයා අතරට ගෙන යාමට ප්‍රෙමකීර්ති සමත්කමක් දැක්වූහ.

ඔහුගේ ජීවන තොරතුරු සොයා බලන කල,
ප්‍රේමකීර්ති ඔවුන්ගේ පවුලේ දෙවැන්නා වීය.ඔහුගේ මූලික අධ්‍යාපනය මාලිගාකන්ද මහ විද්‍යාලයෙන් ලබාගෙන,ඉන් අනතුරුව මරදාන ආනන්ද විද්‍යාලය වෙත පිවිසෙන්නේ ද්විතික අධ්‍යාපනය වෙනුවෙනි.පාසල් යන අතරතුර ඔහු පාසලේ ධර්ම ජයන්ති නම් මාසික පුවත් පතෙහි සම සංස්කාරක වරයෙකු වශයෙන් ද කටයුතුකොට ඇත.ඔහුගේ පියාට අවශ්‍යව තිබුනේ ප්‍රේමකීර්ති ද තමා මෙන්ම දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවෙහි සේවය කරනු දැකීමයි.නමුත් කුඩා ප්‍රේමකීර්ති එකල ගුවන් විදුලියේ ප්‍රවෘත්ති නිවේදකයින් අනුකරණයේ යෙදෙමින් සිහින මැවූයේ ගුවන් විදුලි නිවේදකයකු වීමටයි.

ඔහුගේ ගුවන් විදුලි දිවිය ඇරඹෙන්නේ 1961 වර්ෂයේ දීය.ඒ වන විට ඔහුට වයස අවුරුදු 13ක්.මුලින්ම ඔහු ගීත ගායනයට සම්බන්ධ වුවත් ඉන් සමත් වන්නට නොහැකි වනව.පසුව ඔහු ගුවන් විදුලියෙහි පිටපත් ප්‍රකාශකයෙකු බවට පත්වනව.තමාගේ ගුරු දේවයාණන් වූ කරුණාරත්න අබේසේකරයන් සමග ළමා පිටිය ඇතුළු විවිධ ළමා වැඩසටහන් වලට සම්බන්ධ වීමට ඔහුට හැකියාව ලැබෙන්නෙ මේ අවදියේමය.1976 වර්ෂයේ දී ඔහු ගුවන් විදුලි සහන නිවේදකයෙකු ලෙස පත්වීය.ඔහුගේ චතුර වදනින් ලක් අඹරෙහි රැවුදුන් ගුවන් විදුලි වැඩසටහන් ලෙස සැරිසර පුවත් සගරාව,ශනිදා සන්ද්‍යා වැනි වැඩසටහන් එකල ඉතාමත් ජනප්‍රිය වූහ.

කවි,ගීත රචකයෙකු,ප්‍රවීන ගුවන් විදුලි නිවේදකයෙකු වූ ඔහු එකල විශිෂ්ඨයන් අතර විශිෂ්ඨයෙකු බවට පත් වන්නේ සමාජය නැමැති විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ලබාගත් ස්වකීය අත්දැකීම් ඔස්සේ බව සිහිපත් කල යුතුමය.ඔහුගේ ගීයට,කවියට මුල් වන්නේ එලෙසින් උකහාගත් ජීවන අත්දැකීම්ය.එමෙන්ම ලාංකේය ගීතක්ෂේත්‍රයට උපහාර ගී සම්ප්‍රදාය තිළිණකලේ ද ප්‍රෙමකීර්ති විසිනි.

1989 ජූලි 31 දින අප විශිෂ්ඨ නිර්මාණ කරුවා,සොදුරු සංවේදී මිනිසා, අප අතරින් නොව,මෙලොවින් සමුගත් බව දැනගන්ගට ලැබිණි.ඒ රටම තැතිගන්වමිනි.සෑම සංවේදී මිනිසෙකුගේම නෙතට කදුළක් උනමිනි.ඔහු මරණයට පත්වී ද..නැත. කුරිරු ලෙස මරා දැමීය. ඒ කලාකාමී හදවත පසාරු කළ ඒ වෙඩි උන්ඩය අන් කිසිවකුගේ නොව.මෙදා කලාව නැංවිය යුතුයි යැයි මැත දොඩවන, දේශප්‍රේමී ලේබලය ගසා ගනිමින් පාරම්බාන්නා වූ නිවටයින්ගේම බව රටම දන්නා රහසක් වී හමාරය.

ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් මහා නිර්මාණකරුවාණෙනි,ඔබ නාමය අප හදවත් තුළ සදා අමරණීය වන්නේ,ඔබ මියැදුනත් ඔබේ සොදුරු නිර්මාණයන් කිසිදු දිනයක් නොමියෙන බැවිනි.එහෙවු නිර්මාණයෝ කිසිම නිටවයෙකුට විනාශ කල නොහැකි බැවිනි...!

ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් නිර්මාණ කිහිපයක්....

වයලට්

දැන් අප එක වහලක් යටය
දරුවන් ද සිටී
එහෙත් නොඉවසුමත්
සීමාරහිත බවත්
සුඛාන්තයත්
වැඩිපුර හමුවන්නේ නැත
ලක්ස්ප්‍රේ ටින් වලින් වැහිලා නොඉවසුම
සමුපකාරයෙයි සීමා රහිත බව
ගෙවල් කුලිය ද - ලයිට් බිල ද සුඛාන්තය!
වයලට් ! මට සමාවෙන්න !
කන්තෝරුවේ දී මිසිස් ජුලියට්ට මා දැකීමත්
මට මිසිස් ජුලියට් ව දැකීමත්
මේ අතරතුර තෘප්තියක් වී තිබේ.



"අපේ ඇත්තෝ"

ඕකා පරසුද්දා යෑයි

සිංහලයන් පරසුද්දා හා

ඇන කොටා ගත්හ

ඕකා දෙමලා යෑයි

සිංහලයෝ - දෙමලුන් හා

ඇන කොට ගත්හ

ඕකා යූන්පි කාරයා යෑයි

ඕකා ශ්‍රීලංකා කාරයා යෑයි

සිංහලයෝ - සිංහලයන් හා

ඇන කොට ගත්හ

දෙපැත්තෙම තුවාලකාරයන්

ඉස්‌පිරිතාලෙට ගියහ

ඉක්‌බිති සියල්ලෝම

දෙමළ දොස්‌තරවරයකුගේ

ප්‍රතිකාර ලැබ

පරසුද්දා හැදු බේත් තුවාලවලට දා ගත්හ